Help ik werk in de zorg!

Voorop het V&VN Magazine staat met dikke zwarte letters ‘ Torenhoge Tijdsdruk’. Stress. Vermoeidheid. Telkens een tandje bij moeten zetten terwijl je het gevoel hebt dat je qua werk al aan je taks zit. Uit een nieuwe enquête onder de leden van V&VN komen verontrustende percentages.

– 68% van de verpleegkundigen, verzorgenden en verpleegkundig specialisten ervaart regelmatig of vaak hoge werkdruk
– 78% ervaart buiten werktijd stress van hoge werkdruk. Dat leidt bij 66% tot spanningen in het privéleven
– 24% is wel eens overspannen geweest door de hoge werkdruk
– 16% heeft door de hoge werkdruk met een burn-out thuis gezeten
– 46% overweegt te stoppen met het werk door de hoge werkdruk

Angélique van Beers schrijft verder in het artikel dat:
– 82% zegt dat zorgorganisatie waar zij werken kampt met een personeelstekorten in de verpleging en  verzorging
– 86% beschrijft dit als een structureel personeelstekort
– 36% zegt dat vacatures voor verpleegkundigen of verzorgenden gemiddeld meer dan 6 maanden open staan
– 63% geeft aan dat niet- ingevulde vacatures regelmatig of vaak voor druk op de roosterplanning zorgen
– 53% krijgt naast het eigen rooster wekelijks (16%) of maandelijks (37%), (onverwacht) extra diensten omdat het rooster anders niet sluitend is.

Zoveel vragen
Wanneer ik alle percentages lees valt het mij op dat ik niet eens verbaasd ben. De uitkomsten geven de realiteit weer waar ik dagelijks als trainer/ coach mee te maken heb. Regelmatig vraag ik mij af waar het ergens onderweg zó mis heeft kunnen gaan. Zou het met verantwoordelijkheid hebben te maken? Of heeft de politiek niet op de juiste wijze geanticipeerd? Passen we misschien slecht op ons zelf waardoor we eerder ziek worden? Sluiten de opleidingen onvoldoende aan omdat we steeds ouder (willen) worden en daarmee complexe ziektebeelden toenemen? Zijn we ons zelf verloren in het opstellen van al die regels en procedures?

Wie het weet mag het zeggen. Eén ding weet ik wel dat het niet aan de inzet van al deze hardwerkende zorg professionals ligt. Toch is het volgens mij verstandig om kritisch te blijven kijken naar al je energienemers zowel op taak- als functieniveau. Klopt het dat je de extra taken die spanning of stress veroorzaken echt niet los kunt laten? Hoe erg is het om een andere functie te kiezen in de zorg? Is je leidinggevende op de hoogte dat je naast je werk ook mantelzorgtaken hebt? Durf je te zeggen tegen het leiderschap dat je te weinig invloed ervaart? Het is toch niet de bedoeling dat we zelf ziek worden van werken in de zorg?

Het is daarom niet verwonderlijk dat burn-out in de media zoveel aandacht krijgt. Het is een signaal dat we met zijn allen in zorg-land om hulp roepen. Met inzage in percentages zijn we er niet, het is mogelijk wel confronterend en herkenbaar. Als organisatie heb je de zorg dat medewerkers gezond inzetbaar blijven en je hebt zelf de zorg dat je gezond inzetbaar blijft.

Wil je meer weten over energienemers en energiegevers? Heb je zelf last van spanning of stress? Herken je jezelf in de enquête uitslagen?  Kijk dan eens op onderstaande link of vraag naar de mogelijkheden om weer met plezier naar je werk te kunnen gaan.